DDR2 (Double Data Rate 2) SDRAM, JEDEC (Joint Electronic Equipment Engineering Committee) tarafından geliştirilmiş yeni nesil bir bellek teknolojisi standardıdır. Bununla önceki nesil DDR bellek teknolojisi standardı arasındaki en büyük fark, aynısı artan saati kullanmasına rağmen / Düşen gecikmede veri iletiminin temel yöntemi, ancak DDR2 belleğin önceki nesil DDR belleğin iki katı ön okuma kapasitesine sahip olmasıdır ( yani: 4 bit veri okuma öncesi getirme). Diğer bir deyişle, DDR2 bellek, harici veri yolunun saat başına 4 katı hızda veri okuyabilir/yazabilir ve dahili kontrol veri yolunun 4 katı hızda çalışabilir.
1. Temel ilkeler:
DDR ile karşılaştırıldığında, DDR2'nin ana gelişimi, bellek modülünün hızı aynı olduğunda DDR belleğin iki katı bant genişliği sağlayabilmesidir. Bu, esas olarak her cihazda iki DRAM çekirdeğinin verimli kullanımıyla elde edilir. Buna karşılık, DDR bellek her aygıtta yalnızca bir DRAM çekirdeği kullanabilir. Teknik olarak, DDR2 bellekte hala yalnızca bir DRAM çekirdeği var, ancak paralel olarak erişilebilir, her erişimde iki yerine 4 veri işlenir.
Çift hızda çalışan veri arabelleği ile birlikte DDR2 bellek, her saat döngüsünde 4 bit'e kadar veri işleyebilir; bu, geleneksel DDR bellek tarafından işlenebilen 2 bit verinin iki katıdır. DDR2 belleğinin bir başka iyileştirmesi, geleneksel TSOP yöntemi yerine FBGA paketlemesini kullanmasıdır.
Ancak DDR2 bellek, DDR ile aynı DRAM çekirdek hızını kullanmasına rağmen, DDR2'nin fiziksel özellikleri DDR ile uyumlu olmadığından DDR2 belleğe uygun yeni bir anakart kullanmamız gerekiyor. İlk olarak, arayüz farklıdır. DDR2 240 pime sahipken, DDR bellek 184 pime sahiptir. İkincisi, DDR2 belleğin VDIMM voltajı 1.8V'dir ve bu da 2.5V DDR bellekten farklıdır.
Ek olarak, DDR2 standardı, şu anda yaygın olarak kullanılan TSOP/TSOP-II paketinin aksine, tüm DDR2 belleklerinin FBGA'da paketlenmesini şart koştuğu için, FBGA paketi, kararlı bir DDR2 belleği olan daha iyi elektrik performansı ve ısı dağılımı sağlayabilir. Çalışma ve gelecekteki frekansların geliştirilmesi sağlam bir temel sağlar. DDR200, DDR266 aracılığıyla kişisel bilgisayarlara uygulanan birinci nesil DDR333'den günümüzün çift kanallı DDR400 teknolojisine kadar DDR'nin gelişimini hatırlayarak, birinci nesil DDR'nin gelişimi teknolojinin sınırına ulaştı ve iyileştirilmesi zor oldu. geleneksel yöntemlerle bellek Intel'in en son işlemci teknolojisinin geliştirilmesiyle, ön veri yolu giderek daha yüksek bellek bant genişliği gerektirir ve daha yüksek ve daha kararlı çalışma frekanslarına sahip DDR2 bellek genel eğilim olacaktır.
DDR2 belleğin birçok yeni teknolojisini anlamadan önce, önce DDR ve DDR2 teknolojilerini karşılaştıran bir dizi veriye bakalım.
1) gecikme sorunu:
Yukarıdaki tablodan görülebileceği gibi, aynı çekirdek frekansı altında, DDR2'nin gerçek çalışma frekansı, DDR'nin iki katıdır. Bunun nedeni DDR2 belleğin standart DDR belleğin 4BIT ön okuma kapasitesinin iki katı olmasıdır. Başka bir deyişle, DDR2, DDR gibi, saat yükselme gecikmesi ve düşme gecikmesi ile aynı anda temel veri iletimi yöntemini kullanmasına rağmen, DDR2, sistem komut verilerini önceden okumak için DDR'nin iki katı yeteneğe sahiptir. Başka bir deyişle, 100 MHz'lik aynı çalışma frekansı altında, DDR'nin gerçek frekansı 200 MHz'dir, DDR2 ise 400 MHz'e ulaşabilir.
Bu şekilde, başka bir sorun ortaya çıkar: aynı çalışma frekansına sahip DDR ve DDR2 belleklerinde, ikincisinin bellek gecikmesi öncekinden daha yavaştır. Örneğin, DDR 200 ve DDR2-400 aynı gecikmeye sahipken, ikincisi iki kat bant genişliğine sahiptir. Aslında, DDR2-400 ve DDR 400 aynı bant genişliğine sahiptir, her ikisi de 3.2GB / s'dir, ancak DDR400'ün temel çalışma frekansı 200MHz'dir ve DDR2-400'ün çekirdek çalışma frekansı 100MHz'dir, bu da DDR2'nin gecikmesi anlamına gelir. -400 DDR400'den daha yüksektir.
2) Kapsülleme ve ısı üretimi:
DDR2 bellek teknolojisinin en büyük atılımı, aslında kullanıcıların DDR'nin iletim kapasitesinin iki katı olduğunu düşünmeleri değil, ancak daha düşük ısı üretimi ve daha düşük güç tüketimi ile DDR2, daha hızlı frekans artışları ve atılımlar sağlayabilir. Standart DDR'nin 400MHZ sınırı.
DDR bellek genellikle TSOP yongasında paketlenir. Bu paket 200MHz'de iyi çalışabilir. Frekans daha yüksek olduğunda, uzun pimleri, performansını etkileyecek yüksek empedans ve parazitik kapasitans üretecektir. Kararlılık ve frekans artışının zorluğu. Bu nedenle DDR'nin çekirdek frekansının 275MHZ'yi geçmesi zordur. Ve DDR2 bellek, FBGA paket formunu benimser. Şu anda yaygın olarak kullanılan TSOP paketinden farklı olarak FBGA paketi, DDR2 belleğin kararlı çalışması ve gelecekteki frekansların gelişimi için iyi bir garanti sağlayan daha iyi elektrik performansı ve ısı dağılımı sağlar.
DDR2 bellek, DDR standardı 1.8V'den çok daha düşük olan 2.5V voltaj kullanır, böylece önemli ölçüde daha az güç tüketimi ve daha az ısı sağlar. Bu değişiklik önemli.
2. DDR2 tarafından benimsenen yeni teknolojiler:
DDR2, yukarıda bahsedilen farklılıklara ek olarak, OCD, ODT ve Post CAS olmak üzere üç yeni teknolojiyi de tanıtıyor.
OKB (Çip Dışı Sürücü): Bu, sözde çevrimdışı sürücü ayarıdır. DDR II, OKB yoluyla sinyal bütünlüğünü iyileştirebilir. DDR II, iki voltajı eşit hale getirmek için yukarı çekme/aşağı çekme direnci değerini ayarlar. DQ-DQS'nin eğimini azaltarak sinyal bütünlüğünü iyileştirmek için OKB'yi kullanın; voltajı kontrol ederek sinyal kalitesini iyileştirin.
ODT: ODT, yerleşik çekirdeğin sonlandırma direncidir. Sinyalin veri hattı terminaline yansımasını önlemek için DDR SDRAM kullanan anakartta çok sayıda sonlandırma direncine ihtiyaç olduğunu biliyoruz. Anakartın üretim maliyetini büyük ölçüde artırır. Aslında, farklı bellek modüllerinin sonlandırma devresi için farklı gereksinimleri vardır. Sonlandırma direncinin boyutu, veri hattının sinyal oranını ve yansıtıcılığını belirler. Sonlandırma direnci küçükse, veri hattı sinyal yansıması düşüktür ancak sinyal-gürültü oranı da düşüktür; Sonlandırma direnci yüksekse, veri hattının sinyal-gürültü oranı yüksek olacaktır, ancak sinyal yansıması da artacaktır. Bu nedenle anakart üzerindeki sonlandırma direnci bellek modülü ile çok iyi uyum sağlayamaz ve sinyal kalitesini bir ölçüde etkiler. DDR2, en iyi sinyal dalga biçimini sağlamak için kendi özelliklerine göre uygun sonlandırma dirençleri oluşturabilir. DDR2'yi kullanmak sadece anakartın maliyetini düşürmekle kalmaz, aynı zamanda DDR'nin eşi benzeri olmayan en iyi sinyal kalitesini elde eder.
CAS sonrası: DDR II belleğin kullanım verimliliğini artırmak için ayarlanmıştır. Post CAS işleminde, CAS sinyali (okuma/yazma/komut) RAS sinyalinden bir saat sonra eklenebilir ve CAS komutu ek gecikmeden sonra (Toplam Gecikme) geçerli kalabilir. Orijinal tRCD (RAS - CAS ve gecikme), 0, 1, 2, 3, 4 olarak ayarlanabilen AL (Toplam Gecikme) ile değiştirilir. CAS sinyali, RAS sinyalinden bir saat döngüsü sonra yerleştirildiğinden, ACT ve CAS sinyalleri asla çarpışmayacaktır.
Genel olarak, DDR2, DDR'nin eksikliklerinin çoğunu iyileştirmek için birçok yeni teknoloji kullanır. Şu anda yüksek maliyet ve yavaş gecikme anlamında birçok eksikliğe sahip olmakla birlikte, teknolojinin sürekli iyileştirilmesi ve iyileştirilmesi ile bu sorunların eninde sonunda çözüleceğine inanılıyor. .
Bizim diğer ürün:
