SDRAM nispeten uzun vadeli bir şey, ancak bundan bahsettiğimizde kesinlikle DDR ile karıştırılmayacaktır. SDRAM, genellikle anladığımız gibi, aslında SDRAM'ın ilk nesli olan SDR SDRAM'dir, DDR1 ise şimdi bile ikinci nesildir. Kullanılan DDR4, aslında burada açıklığa kavuşturulması gereken beşinci nesil SDRAM'dir. Farkı göstermek için, sonraki makalelerde SDR, SDR SDRAM'a atıfta bulunmak için kullanılır ve DDR, DDR SDRAM'e atıfta bulunmak içindir.
Birçok kişinin yanıtladığı gibi, temel farkları, sonraki tasarımda büyük bir farklılığa yol açan periyodik çalışmadaki (saat örneklemesi de denir) farklılıktır. SDR, bir "tek veri aktarım modudur". Bu belleğin özelliği, bir bellek saat döngüsünde bir dalga biçiminin yükselen kenarında bir işlem (okuma veya yazma) gerçekleştirmektir, DDR ise bazı yeni tasarımlara ve teknolojilere atıfta bulunur. Bir bellek saat döngüsünde, dalga formunun yükselen kenarında bir işlem gerçekleştirilir ve kare dalganın düşen kenarında da bir işlem gerçekleştirilir; bu, bir saat döngüsündekine eşdeğerdir, DDR, görevi tamamlayabilir. SDR'nin iki döngüsünde tamamlanmalıdır. Bu nedenle, teoride, aynı hızdaki DDR belleğin performansı, basitçe 100MHZ DDR=200MHZ SDR olarak anlaşılabilen SDR belleğin iki katından fazladır.
Tasarımda SDR'nin uzunluğunun nasıl ele alınacağı konusuna gelince, bence bu herkes için en ilginç konu olabilir. SDR uygulaması çok fazla olmasa da insanlar hala bize sık sık soruyor. Aşağıdaki daha iyi. Makalenin cevabı da herkes için bir referanstır.
Ergaozi'nin netizeni, "Hepsi senkron dinamik rastgele erişimli bellek olarak adlandırılsa da teknoloji olarak çok farklılar. Sdram birinci nesil ram'e, ddr-sdram ise ikinci nesil ram'e ait. Çift veri hızı kullanıyor ve ön erişim teknolojisi. , İletim hızı birinci neslin iki katından fazladır. Düzende, sdram'ın yüksek performans gereksinimleri dışında eşit uzunlukta olmasına bile gerek yoktur."
Shanshui Jiangnan'dan bir netizen şunları söyledi: "Sdram ortak bir saatle senkronize ediliyor. Veri ve saat sinyallerinin uzunlukları eşit olmak zorunda değil, ancak daha uzun bir gereklilik var, bu yüzden kablolama mümkün olduğunca kısa olmalı."
Benzer görüşlere sahip başka netizenler de var. Bu açıklamaya katılıyoruz. Normalde, SDR frekansı 100 MHz'nin altındaysa, eşit uzunluk aralığı daha büyük olabilir. Göreceli olarak, kasıtlı olarak kontrol etmenize gerek yoktur ve frekans 100MHz'in üzerindeyse, PCB tasarımına özel dikkat gösterilmelidir. İzometrik uzunluk, doğru bir zamanlama simülasyonu ile hesaplanabilir. Temel kuralımız, tüm sinyallerin uzunluğunu mümkün olduğunca kontrol etmektir. Kontrol edilebilir koşullar altında uzunluğun 3 inçten fazla olmaması en iyisidir. . Bu, Bay Gao'nun Zamanlama Tasarımı hakkındaki önceki makalesinde bahsedilmiştir, bu yüzden burada açıklamayacağım.
Tamam, şimdi resmi olarak DDR çağımıza dönelim.
Belleğin iletim hızı hızla artırılabilir. Çip üretim sürecinin ilerlemesine ek olarak, kilit teknoloji çift veri hızı ve ön erişimdir. Aslında, belleğin çekirdek frekansı 100MHz ile 200MHz arasında temelde aynıdır. Genellikle 200 MHz'lik bellek çekirdek frekansının mevcut teknolojinin sınırı olduğuna inanılmaktadır (hız aşırtma hariç). DDR teknolojisi, veri aktarım hızını iki katına çıkarır. Şekil 2'de gösterildiği gibi, DDR, saat sinyalinin hem üst hem de alt kenarlarındaki verileri örnekler. Bu şekilde aynı saat hızı 200MHz ise DDR 400Mb/s veri aktarım hızına ulaşabilir.
Ön erişim teknolojisi, çipin içindeki veri aktarım hızını etkin bir şekilde geliştirir. Önceden getirme, DDR bellek dizisinin bit genişliğini artırır. Şekil 3'te gösterildiği gibi, DDR2 ve DDR3'ün erişim öncesi sürecidir. Ön erişim 4 bitten 8 bite yükseldiği için aynı veri yolu Frekans ve veri hızında DDR3'ün çekirdek frekansı DDR2'nin yarısı kadardır. Çekirdek frekansının düşürülmesi güç tüketimini azaltabilir, ısı oluşumunu azaltabilir ve bellek kararlılığını iyileştirebilir. Aynı bellek çekirdek frekansı altında, DDR3'ün veri yolu frekansı ve veri hızı, DDR2'nin iki katıdır.
Bizim diğer ürün:
