1. ses
İnsan kulağı tarafından duyulabilen 20 Hz ile 20 kHz arasında frekansa sahip ses dalgalarını ifade eder.
Bilgisayara karşılık gelen bir ses kartı eklerseniz, ki bu genellikle ses kartı dediğimiz şeydir, tüm sesleri kaydedebiliriz ve sesin seviyesi gibi sesin akustik özellikleri dosya olarak saklanabilir. bilgisayarın sabit diski. Tersine, önceden kaydedilmiş sesi geri yüklemek için depolanan ses dosyasını çalmak için belirli bir ses programını da kullanabiliriz.
2. Örnekleme frekansı
Saniyede elde edilen ses örneklerinin sayısını ifade eder. Ses aslında bir tür enerji dalgasıdır, dolayısıyla frekans ve genlik özelliklerine de sahiptir. Frekans, zaman eksenine karşılık gelir ve genlik, seviye eksenine karşılık gelir. Dalga sonsuz derecede pürüzsüzdür ve ipin sayısız noktadan oluştuğu kabul edilebilir. Depolama alanı nispeten sınırlı olduğundan, dizinin noktaları dijital kodlama işlemi sırasında örneklenmelidir.
Örnekleme süreci, belirli bir noktanın frekans değerini çıkarmaktır. Açıktır ki, bir saniyede ne kadar çok nokta çıkarılırsa, o kadar fazla frekans bilgisi elde edilir. Dalga biçimini eski haline getirmek için, örnekleme frekansı ne kadar yüksekse, ses kalitesi o kadar iyi olur. Restorasyon ne kadar gerçek olursa, aynı zamanda daha fazla kaynak işgal eder. İnsan kulağının sınırlı çözünürlüğü nedeniyle, çok yüksek bir frekans ayırt edilemez. 22050 örnekleme frekansı yaygın olarak kullanılmaktadır, 44100 zaten CD ses kalitesidir ve 48,000 veya 96,000'den fazla örnekleme artık insan kulağı için anlamlı değildir. Bu, filmlerdeki saniyede 24 kareye benzer. Stereo ise, örnek ikiye katlanır ve dosya neredeyse ikiye katlanır.
Nyquist örnekleme teorisine göre, sesin bozulmamasını sağlamak için örnekleme frekansı 40kHz civarında olmalıdır. Bu teoremin nasıl ortaya çıktığını bilmemize gerek yok. Sadece bu teoremin bize bir sinyali doğru bir şekilde kaydetmek istiyorsak, örnekleme frekansımızın ses sinyalinin maksimum frekansının iki katından büyük veya iki katına eşit olması gerektiğini söylediğini bilmemiz gerekir. Unutma, bu maksimum frekanstır. .
Dijital ses alanında yaygın olarak kullanılan örnekleme oranları şunlardır:
8000 Hz-telefon tarafından kullanılan, insan konuşması için yeterli olan örnekleme hızı
11025 Hz-Telefonun kullandığı örnekleme hızı
Radyo yayını için kullanılan 22050 Hz örnekleme hızı
MiniDV dijital video kamera tarafından kullanılan 32000 Hz örnekleme hızı, DAT (LP modu)
44100 Hz-Ses CD'si, ayrıca yaygın olarak MPEG-1 ses örnekleme hızında (VCD, SVCD, MP3) kullanılır
Ticari PCM kayıt cihazları tarafından kullanılan 47250 Hz örnekleme hızı
MiniDV, dijital TV, DVD, DAT, filmler ve profesyonel seste kullanılan dijital ses için 48000 Hz örnekleme oranı
Ticari dijital kayıt cihazları tarafından kullanılan 50000 Hz örnekleme hızı
96000 Hz veya 192000 Hz - DVD Ses, bazı LPCM DVD ses parçaları, BD-ROM (Blu-ray Disk) ses parçaları ve HD-DVD (Yüksek Tanımlı DVD) ses parçaları için kullanılan örnekleme hızı
3. örnekleme bitlerinin sayısı
Örnekleme bitlerinin sayısına örnekleme boyutu veya niceleme bitlerinin sayısı da denir. Sesin dalgalanmasını yani ses kartının çözünürlüğünü ölçmek için kullanılan bir parametredir veya ses kartının işlediği ses kartının çözünürlüğü olarak anlaşılabilir. Değer ne kadar büyükse, çözünürlük o kadar yüksek olur ve kaydedilen ve oynatılan ses o kadar gerçekçi olur. Ses kartının biti, ses dosyalarını toplarken ve çalarken ses kartı tarafından kullanılan dijital ses sinyalinin ikili rakamlarını ifade eder. Ses kartının biti, dijital ses sinyalinin giriş ses sinyali açıklamasının doğruluğunu objektif olarak yansıtır. Yaygın ses kartları çoğunlukla 8 bit ve 16 bittir. Günümüzde piyasadaki tüm ana akım ürünler 16 bit ve üzeri ses kartlarıdır.
Örneklenen her verinin genliği kaydedilir ve örnekleme doğruluğu örnekleme bitlerinin sayısına bağlıdır:
1 bayt (yani, 8 bit) yalnızca 256 sayı kaydedebilir, yani genlik yalnızca 256 seviyeye bölünebilir;
2 bayt (yani 16 bit) 65536 kadar küçük olabilir ki bu zaten bir CD standardıdır;
4 bayt (yani, 32bit), genliği 4294967296 seviyelerine bölebilir ki bu gerçekten gereksizdir.
4. kanal sayısı
Bu, ses kanallarının sayısıdır. Ortak mono ve stereo (çift kanallı) artık dört sesli surround (dört kanallı) ve 5.1 kanallara geliştirildi.
(1) Tek Yol
Mono, nispeten ilkel bir ses üretimi biçimidir ve eski ses kartları onu daha yaygın olarak kullanırdı. Mono ses yalnızca bir hoparlör kullanılarak duyulabilir ve bazıları da aynı ses kanalını çıkarmak için iki hoparlöre işlenir. Monofonik bilgi iki hoparlörden çalındığında, sesin iki hoparlörden geldiğini net bir şekilde hissedebiliriz. Hoparlörün ortasından kulaklarımıza iletilen ses kaynağının belirli yerini belirlemek imkansızdır.
(2) Stereo
Binaural kanalların iki ses kanalı vardır. İlke, insanlar bir ses duyduklarında, sol ve sağ kulaklar arasındaki faz farkına göre ses kaynağının belirli konumunu yargılayabilmeleridir. İyi bir ses yerelleştirme efekti elde etmek için ses, kayıt işlemi sırasında iki bağımsız kanala tahsis edilir. Bu teknik özellikle müzik takdirinde kullanışlıdır. Dinleyici, çeşitli enstrümanların geldiği yönü net bir şekilde ayırt edebilir, bu da müziği daha yaratıcı ve yerinde deneyime daha yakın hale getirir.
Şu anda en yaygın kullanım iki ses. Karaokede biri müzik çalmak, diğeri ise şarkıcının sesi içindir; VCD'de biri Mandarin, diğeri Kantonca dublaj.
(3) Dört tonlu surround
Dört kanallı surround, ön sol, ön sağ, arka sol ve sağ arka olmak üzere dört ses noktasını tanımlar ve izleyici bu dört ses noktasıyla çevrilidir. Aynı zamanda, düşük frekanslı sinyallerin oynatma işlemini geliştirmek için bir subwoofer eklemeniz de önerilir (bu, 4.1 kanallı hoparlör sistemlerinin günümüzde popüler olmasının nedenidir). Genel etki söz konusu olduğunda, dört kanallı sistem, dinleyicilere surround sesi birçok farklı yönden getirebilir, çeşitli farklı ortamlarda olmanın işitsel deneyimini elde edebilir ve kullanıcılara yepyeni bir deneyim sağlayabilir. Günümüzde, dört kanallı teknoloji, çeşitli orta-üst düzey ses kartlarının tasarımına geniş çapta entegre edilmiş ve gelecekteki gelişimin ana akım trendi haline gelmiştir.
(4) kanal
5.1 kanal, çeşitli geleneksel tiyatrolarda ve ev tiyatrolarında yaygın olarak kullanılmaktadır. Dolby AC-3 (Dolby Digital), DTS, vb. Gibi daha iyi bilinen ses kayıt sıkıştırma formatlarından bazıları 5.1 ses sistemine dayanmaktadır. ".1" kanalı, 20 ila 120 Hz frekans yanıt aralığına sahip subwooferlar üretebilen, özel olarak tasarlanmış bir subwoofer kanalıdır. Aslında 5.1 ses sistemi 4.1 çevresel ses sisteminden geliyor, aradaki fark bir merkez ünite eklemesi. Bu merkez birim, filmi izlerken insan sesini güçlendirmeye ve genel efekti artırmak için diyaloğu tüm ses alanının ortasında yoğunlaştırmaya yardımcı olan ses sinyalini 80Hz'nin altına iletmekten sorumludur.
Şu anda, QQ Music gibi birçok çevrimiçi müzik çalar, deneme dinleme ve indirme için 5.1 kanallı müzik sağladı.
5. çerçeve
Ses kareleri kavramı, video kareleri kadar net değildir. Hemen hemen tüm video kodlama formatları, bir kareyi kodlanmış bir görüntü olarak düşünebilir. Bununla birlikte, ses çerçevesi, her bir kodlama standardı tarafından uygulanan kodlama formatıyla ilgilidir. Çünkü PCM (kodlanmamış ses verisi) ise çerçeve konseptine hiç ihtiyaç duymaz ve örnekleme oranı ve örnekleme doğruluğuna göre oynatılabilir. Örneğin, örnekleme hızı 44.1 kHZ ve örnekleme doğruluğu 16 bit olan çift ses için bit hızının 44100 * 16 * 2bps ve saniyedeki ses verilerinin sabit 44100 * 16 * 2 / olduğunu hesaplayabilirsiniz. 8 bayt.
Amr çerçevesi nispeten basittir. Her 20 ms'lik sesin bir çerçeve olduğunu ve her ses çerçevesinin bağımsız olduğunu şart koşar. Farklı kodlama algoritmaları ve farklı kodlama parametreleri kullanmak mümkündür.
Mp3 çerçevesi biraz daha karmaşıktır ve örnekleme hızı, bit hızı ve çeşitli parametreler gibi daha fazla bilgi içerir.
6. döngü
Bir ses cihazı tarafından bir işlem için gerekli çerçeve sayısı, ses cihazı tarafından veri erişimi ve ses verisi depolaması için bir birim olarak kullanılır.
7. geçmeli mod
Dijital ses sinyallerinin saklama yöntemi. Veriler sürekli çerçevelerde depolanır, yani ilk önce çerçeve 1'in sol kanal örnekleri ve sağ kanal örnekleri kaydedilir ve ardından çerçeve 2'nin kaydı başlatılır.
8. titreşimsiz mod
İlk olarak, bir dönemdeki tüm karelerin sol kanal örneklerini kaydedin ve ardından tüm sağ kanal örneklerini kaydedin.
9. bit hızı
Bit hızı, saniyede müzik tarafından oynatılan veri miktarını ifade eden bit hızı olarak da adlandırılır ve birim, ikili bitler olan bitlerle ifade edilir. bps bit hızıdır. b bit (bit), s ikinci (saniye), p her (başına), bir bayt 8 ikili bite eşittir. Yani 4 dakikalık 128bps'lik bir şarkının dosya boyutu şu şekilde hesaplanır (128/8) * 4 * 60 = 3840kB = 3.8MB, 1B (Byte) = 8b (bit), genellikle mp3 Yaklaşık 128 bit hızı, aynı zamanda yaklaşık 3-4 BM boyutundadır.
Bilgisayar uygulamalarında, en yüksek aslına uygunluk seviyesi, malzeme depolama ve müzik takdiri için yaygın olarak kullanılan PCM kodlamadır. CD'lerde, DVD'lerde ve ortak WAV dosyalarımızda kullanılır. Bu nedenle, PCM, dijital seste en iyi aslına uygunluk seviyesini temsil ettiği için, geleneksel olarak kayıpsız bir kodlama haline gelmiştir. Bu, PCM'nin sinyalin mutlak doğruluğunu sağlayabileceği anlamına gelmez. PCM yalnızca en büyük sonsuz yakınlık derecesine ulaşabilir.
Bir PCM ses akışının bit hızını hesaplamak çok kolay bir iştir, örnekleme hızı değeri × örnekleme boyutu değeri × kanal numarası bps. 44.1 KHz örnekleme hızına, 16 bit örnekleme boyutuna ve çift kanallı PCM kodlamasına sahip bir WAV dosyası, veri hızı 44.1K × 16 × 2 = 1411.2Kbps'dir. Ortak Ses CD'miz PCM kodlamasını kullanır ve bir CD'nin kapasitesi yalnızca 72 dakikalık müzik bilgilerini tutabilir.
Çift kanallı PCM kodlu bir ses sinyali, 176.4 saniyede 1KB ve 10.34 dakikada yaklaşık 1M alan gerektirir. Bu, çoğu kullanıcı için, özellikle de bilgisayarda müzik dinlemeyi sevenler için kabul edilemez. Disk doluluğu, sadece iki yöntem vardır, altörnekleme indeksi veya sıkıştırma. Örnekleme indeksinin azaltılması tavsiye edilmez, bu nedenle uzmanlar çeşitli sıkıştırma şemaları geliştirmişlerdir. En orijinali DPCM, ADPCM ve en ünlüsü MP3'tür. Bu nedenle, veri sıkıştırmasından sonraki kod oranı, orijinal koddan çok daha düşüktür.
